ေက်နပ္စရာ မရွိ။ျဖစ္ခဲ့သမၽွ ဟာေတြ အားလုံး ျခဳံၾကည့္လၽွင္ တို႔လို႔တန္းလန္း ေတြခ်ည္းမို႔… ေႂကြ႕မွာ ႐ူးမတတ္ ခံစားေနရ၏။ကိုဒီပါ၏ အပြတ္အသပ္ အဆုတ္အနယ္..။ ရဲေဇာ္ ဟုေခၚေသာ ေႂကြ႕ခဲအို… ငရဲ၏ ၾကမ္းတမ္းမြတ္သိပ္ေသာ အနမ္းဆိုးေလးမ်ား..။ဟိုမွာဘက္ ရွိေသာ ကာမပန္းတိုင္ဆီသို႔ ဘယ္သူကမွ အေရာက္ပို႔ေပးနိုင္ခဲ့ျခင္း မရွိၾက။ေႂကြ႕ခမ်ာ (–) ႏွစ္အရြယ္ ေသြးသားဆူၿဖိဳးစမို႔ ခံလို္က္ရသည့္ျဖစ္ျခင္း..၊ ထုတ္ေဖာ္ေျပာရန္ပင္ ရွက္စရာ..။အိပ္ရာထဲ၌ မိမိေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ညႇိုးႏွင့္ ထိုးေမႊပြတ္သပ္ရင္း အာသာေျဖေနခဲ့ရ၏။
ကိုဒီပါႏွင့္ ေႂကြ႕ေမေမတို႔၏ လိုးပြဲအဆန္း..၊ ေႂကြ႕မမ မေလးႏွင့္ သူ႔ေယာက္်ား ရဲေဇာ္တို႔၏ ကာလရွည္ၾကာေသာ ေရရွည္လိုးပြဲ… ၊ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳး .. ေႂကြ မျမင္ခ်င္မွအဆုံး..။ဒါေတြ ..ဒါေတြက ေႂကြ႕ကို လႈံ႔ေဆာ္ႏွိုးဆြခဲ့ၾကသည္။ ၿပီးေတာ့ ကိုဒီပါ ႏွင့္ ရဲေဇာ္တို႔၏ အထမေျမာက္ေသာ အျပဳအမူေတြကလညး္ ပို၍ ဆိုးေနျပန္ပါသည္။ေႂကြ မေနနိုင္ေတာ့..။ ေႂကြ … မခ်ဳပ္တီးနိုင္ေတာ့..။ ေႂကြ႕အတြက္..ေျဖေျပရာလည္း ေႂကြ႕ဝန္းက်င္မွာ ရွာမေတြ႕နိုင္ၿပီ..။ျမဴႏွင္းတို႔ လြင့္ပ်ယ္စ နံနက္ဦးသည္ .. အပ်ိဳေဖာ္ဝင္စ ခေလးမေလးႏွယ္ သန႔္စင္ေအးခ်မ္းေနသည္။လွပေသာ မိုးေသာက္ေရာင္နီ အေသြးသည္ ေႂကြ႕အတြက္ ခံစားမႈ အႏွစ္သာရ မရွိသေယာင္ပင္..။
ဘဝဆိုသည္က အတြယ္အတာကင္းေသာ အထီးက်န္ဘဝ၌ သခ်ာတၤြက္သလို မႏႈတ္ေလာက္ တစ္ဆယ္ေခ်း ဆိုတာမ်ိဳး လုပ္လို႔မရမွန္း ေႂကြသိလာရၿပီ..။ တစ္ဆယ့္ငါးႏွစ္တာမၽွသာ လူ႔ေလာက၌ အသက္ရွင္လာရေသးေသာ ေႂကြ႕အဖို႔ ကာမႏွင့္ အခ်စ္ကို သ႐ုပ္ခြဲရန္ မတတ္စြမ္းနိုင္ေသးပါ..။ေႂကြေက်ာင္းသို႔ လာရာလမ္းတေလၽွာက္က ႐ုပ္ရွင္ေတြ ဗီဒီယိုေတြထဲမွာလို သာယာရွင္းသန႔္မေနပါ..။ ေဈးသြား ေဈးျပန္ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ ရႈပ္ေထြးစည္ကားေနသည္။ ေႂကြႏွင့္ အသက္တူ သူငယ္ခ်င္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ႏွင့္ လည္း ယေန႔မွ ဆုံျဖစ္၏။ေႂကြ ေက်ာင္းလာသည္ကိုက ေစာေနေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႔ အိမ္ရွိရာသို႔ ေလၽွာက္လာခဲ့သည္။ ေႁမြပူရာ ကင္းေမွာင့္ …သာယာေသာ နံနက္ခင္းတြင္ အလွအပတို႔ကို မခံစားနိုင္ေသာ ေႂကြ၏ ရင္မွ ေလာင္ၿမိဳက္ေသာ အပူမီးသည္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႔အိမ္ေရာက္မွ ပို၍ ဆိုးဝါးေစခဲ့ျပန္၏။
ထို႔အျပင္ အေတြးမ်ားၾကား၌ ေႂကြသည္ ေလာင္စာတိုင္ကီထဲသို႔ မီးျခစ္ဆံက်သလို ခံစားခဲ့ရျပန္၏။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႔ အိမ္က ႏွစ္ထပ္ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ ျဖစ္သည္။ ေအာက္ထပ္တစ္ခုလုံးက ေျမသားႏွင့္ ဧည့္ခန္းသေဘာမ်ိဳး ထားသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႔ အိမ္သို႔ လာေနက် ေႂကြက အေပၚထပ္သို႔ တက္ေသာ သစ္သားေလွခါးအတိုင္း တက္လာခဲ့သည္။“ ျမန္ျမန္လုပ္ပါ… ကိုကိုရယ္… ျဖဴ နာလွၿပီ…”“ ေပါင္ကားထားေလ… ျဖဴရဲ့… အဆုံးဝင္ရဲ့လား ..ဟင္…”ေႂကြ ေျခလွမ္းေလးမ်ား တန႔္ရပ္သြားသည္။ ေလွခါး၏ လက္ရမ္းကို ကိုင္ထားေသာ ေႂကြ႕လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ား တင္းက်စ္သြားၾကသည္။အသက္ရႉသံျပင္းျပင္းေတြက ေလွခါးထိပ္ရွိ ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ အိပ္ခန္းထဲမွ လာေနသည္။ ေႂကြ ေျခလွမ္းတို႔ အသက္ဝင္လႈပ္ရွားလာေသာအခါ ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ အိပ္ခန္းအဝသို႔ ေရာက္ေနမိသည္။
အခန္းတံခါးသည္ ခပ္ဟဟေလး ပြင့္ေနသည္။“ အား…နာတယ္…နာတယ္… အဲလို အရမ္းႀကီး မလုပ္ပါနဲ႔.. ရွင္…ျဖဴ ..ျဖဴ နာလြန္းလို႔ပါ… ကိုကိုရယ္…”ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ အသံေလးက အမွန္တကယ္ပင္ မခ်ိမဆန႔္ ခံစားေနရဟန္ ေပၚေနသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္ .. ကိုကိုဟု ေခၚေနသူက ဘယ္သူလဲ…။ ေႂကြ .. စဥ္းစားမရ ျဖစ္ေနသည္။ သိခ်င္စိတ္သည္ ျပင္းထန္လႈပ္ရွား လာေတာ့သည္။ျဖဴျဖဴေက်ာ္၌ အစ္ကို မရွိဟု ေႂကြသိထားသည္။ ရည္းစားမရွိ ၊ ခ်စ္သူ မရွိေသာ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သည ္ ဘယ္သူ႔ကိုမ်ား ကိုကို ဟု ေခၚေနသနည္း..။ခပ္ဟဟေလး ပြင့္ေနေသာ အိပ္ခန္းတံခါးၾကားမွ ေႂကြ မရိုးမသား ေခ်ာင္းၾကည့္မိ၏။“ အို….ျဖဴ…ရယ္…….”ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ တစ္ေယာက္အိပ္ခုတင္ေလး ထက္၌ ျဖဴျဖဴေက်ာ္သည္ ထမီ မရွိ..။ အေပၚအက်ႌ ၾကယ္သီးေတြ ျပဳတ္ေနၿပီး ဝင္းဝါမို႔ေမာက္ေသာ နို႔ေလးတစ္ဖက္ ထြက္ျပဴေနရွာ၏။ျဖဴႏွင့္ ေႂကြတို႔မွာ သက္တူရြယ္တူ အတန္းတူေတြ ျဖစ္ၾက၏။
ေျကြထက္ပင္ လပိုင္းေလာက္ ငယ္ေသးလား မသိ..။ရင္ေစ့အက်ႌေလး ..က်ယ္သီး တစ္ဝက္ခန႔္ ျပဳတ္ေနျခင္းက ျမင္ရသူအတြက္ ရမၼက္ႂကြစရာေလး ျဖစ္ေနေပသည္။ ေႂကြ႕ကို ေက်ာေပးထားေသာ အမ်ိဳးသားမွာ အသက္ (၃၀) နီးပါးမၽွ ရွိမည္လား မသိေပ။စပို႔ရွပ္အျပာ ..ေက်ာ၌ နစ္ကီ ဆိုေသာ တံဆိပ္ပါသည္။ လုံခ်ည္ကို အေပၚသို႔ လွန္ထားၿပီး ခါးလည္၌ စုတင္ထားရာ ဒူးေထာက္ထားေသာ ေပါင္လုံးမ်ားက ႀကီးမားတင္းေျပာင္ေနသည္။“ ေတာ္ပါေတာ့… ကိုကိုရယ္….”အမ်ိဳးသားဒူးေခါင္းကို ျဖဴက ခ်ိနဲ႔ေသာ လက္ခေလးမ်ားျဖင့္ အားယူ တြန္းေထာက္ထားသည္။ အားႏွင့္ တြန္းေနေသာ လက္အစုံက ေက်ာက္နံရံကို က်ားကန္ထားသလို ညႊတ္ခါေနသည္။ျဖဴျဖဴေက်ာ္ တြန္းထိုး ႐ုန္းကန္ေနသေလာက္ အမ်ိဳးသားက သားရဲမရဲ စီးကာ တြန္းကန္ ေဆာင့္လိုးေနသည္။ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ေပါင္ေလး ေဖြးေဖြးဥဥေလး ႏွစ္ဖက္ကို လက္ၾကမ္းႀကီးျဖင့္ ျဖစ္ညႇစ္ဆုတ္ကိုင္ထားသည္။
ဒူးႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ပုဆိုးစႏွင့္ လည္းေကာင္း ကြယ္ေနသျဖင့္ ျဖဴ႕ဟာေလးႏွင့္ ထိုလူ၏ ပစၥည္း ဝင္ထြက္ေနပုံကို ေႂကြ မျမင္ရ..။ဖင္ႀကီးကို ေျမႇာက္ခါ ေျမႇာက္ခါ ေဆာင့္လိုးလိုက္တိုင္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ခါ..ခါရမ္းသြားသည္ကိုသာ ျမင္ေနရသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ ဆံပင္ရွည္ေလးမွာ ေခါင္းအုံးေပၚ၌ ပ်ံ႕က်ဲေနသည္။ေခါင္းစည္း ဖဲျပား ပန္းႏုေရာင္ေလးမွာ ကုတင္ေအာက္သို႔ ေရာက္ေနသည္။ ဖဲျပားစေလးႏွင့္ ထမီပုံေလးက ၾကမ္းျပင္၌ သခင္မေလး၏ ဥေပကၡာ ျပဳျခင္းကို ဝမ္းနည္းပက္လက္ သက္ၿငိမ္စြာ ခံေနၾကသလိုပင္..။ေႂကြ တံခါးဝကို ေက်ာႏွင့္ ကပ္ရင္း အသံမ်ားကို နားစြင့္ေနမိသည္။
ရင္၌ ႀကီးမားေလးလံေသာ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကို ထမ္းထားရသည့္ႏွယ္ မြန္းၾကပ္ေန၏။“ ဘြပ္…ႁပြတ္…စြပ္………..ဘြပ္…..ဖြ.တ္…..”“ အာ့…အေရေတြ ..ထြက္ကုန္ၿပီ… ကိုကို….အ..အာ…….”လိုးေဆာင့္သံေလးမ်ား ပီပီသသ တစ္ခ်က္ၾကားလို္က္ရၿပီးေနာက္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ ညစ္ညဴးစြာ ညည္းတြားသံကို ေႂကြ ၾကားလိုက္ရသည္။ေႂကြက ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ျပတ္လုနီးပါး ကိုက္ထားမိ၏။ တသိမ့္သိမ့္.. ခါရမ္းေနေသာ ကုတင္ေလး၏ တကၽြိကၽြိ ျမည္သံေလးမ်ားကလည္း ႀကိဳးၾကား ႀကိဳးၾကား ၾကားေနရေလသည္။“ ႁပြတ္…ဖတ္…ႁပြတ္…ဖတ္…. ဘြပ္….ဖြတ္……”“ ေတာ္..ေတာ္ပါေတာ့… ဆို.. ေသခ်င္တာပဲ.. ဟယ္…”ျဖဴျဖဴေက်ာ္ အသံက ငိုရွိုက္သံ ပါလာသည္။ ကနဦးကလို နာက်င္သံမ်ိဳး မဟုတ္..။
အလိုမက်ဟန္၊ စိတ္ညစ္ညဴးဟန္ႏွင့္ ေဒါသေလးမ်ား ေရာေထြးေနသည္။“ ႁပြတ္…ဖြတ္….ႁပြတ္…စြိ…ဖြတ္………”“ အင့္…အင့္…အင့္…ရွင့္အားႀကီးနဲ႔ ဒီေလာက္ ေဆာင့္ေနမွေတာ့ ေသေရာေပါ့…ရွင္..”ကိုကို ဆိုေသာ အသုံးအႏႈန္းသည္ ကြယ္သြားေသာ ေနလုံးႀကီးႏွယ္ ေပ်ာက္သြားျပန္ၿပီ..။ေႂကြ စဥ္းစားမရ..။ ခုန္လွိုက္ေသာ ရင္ဝယ္ ပေဟဠိ အေမးပုစၧာမ်ားသာ ဆက္တိုက္ ေပၚလာ၏။“ အာ့…အိ….အိ…အ……ၿပီး ၿပီ….ၿပီး….ၿပီ…အင့္…အင္း………”“ အ…အေမ့…….အမေလး..အီး….ဟီး…ဟီး……”ေယာက္်ားႀကီး၏ အသံႏွင့္အတူ ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ မခ်ိမဆန႔္ ေအာ္သံေလး ဆက္တိုက္ထြက္လာၿပီး … ၿငိမ္သက္သြားေလသည္။ေႂကြ… တံခါးဝ၌ ရပ္ေနမိဆဲ..။“ ဒါ ဘာလုပ္တာလဲ.. ကိုကို.. ႏွစ္ရာမွ မျပည့္ဘဲ…”“ ကြာ… တစ္ခါထဲ လုပ္တဲ့ဟာကို ….ဟဲဟဲ…ဟဲ..”
“အို… က်မ ဒါမ်ိဳး တစ္ခါမွ ခံဖူး တာ မဟုတ္ဘူး ရွင့္.. ေဒၚပုႀကီး အဆြယ္ေကာင္းလို႔ လုပ္တာ..အပ်ိဳ ရွင့္… သိလား..”“ ဟဲဟဲ.. ဟုတ္ပါတယ္… အပ်ိဳမို႔ ဒီေလာက္ ေပးတာ.. ၿပီးေတာ့ မင္းဟာေလးက ၾကပ္တီးၾကပ္ေတာက္နဲ႔ အရသာမွ သိပ္မရွိတာ…”“ ေအာ္… ရွင္က ဘိန္းမုန႔္ဝယ္စားတာမ်ား မွတ္လို႔လား.. ႏွစ္ရာ မျပည့္ရင္ အခု က်မ ေအာ္လိုက္မွာေနာ္…”“ အို ..အို… အလကား ပါ ခေလးရယ္.. ဟဲဟဲ… ေရာ့…”ေႂကြ … အံသြားေလးကို တင္းခနဲ ႀကိတ္လိုက္မိ၏။ ရက္စက္လိုက္တာ..ျဖဴရယ္… ဟု ရင္မွာ ျမည္တမ္းမိ၏။++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ ေႂကြ… အားလုံးျမင္တယ္.. ၾကားတယ္ေပါ့ ဟုတ္လား…”“ အင္း….”“ ျဖဴ႕ကို ရြံသြားၿပီလား.. သူငယ္ခ်င္းရယ္…ဟင္….”“ အဲလို မဟုတ္ပါဘူး…ျဖဴ ”“ ျဖဴ….ျဖဴေလ ဒီလို မလုပ္ရင္ ျဖဴ႕ ေမေမ ေဆး႐ုံတက္ဖို႔ ခက္ေနမွာ…”“ ဘာ… ျဖဴ႕ ေမေမ ေဆး႐ုံတက္ဖို႔ လုပ္တာ…ဟုတ္လား…”“ဟုတ္တယ္… ေငြလိုေနတယ္… ေႂကြ…”ေႂကြ .. ဘဝအေၾကာင္း မသိေသးပါလားဟု ကိုယ့္ဖာသာ စဥ္းစားရင္း သက္ျပင္းခ်မိရျပန္ပါသည္။ျဖဴျဖဴေက်ာ္ အေပၚ၌ ေစာစီးစြာ အထင္ေသးမိျခင္း အတြက္ ေႂကြ ေနာင္တရမဆုံး ျဖစ္ေနရသည္။“ လာ… ေႂကြ…ေမေမ့ ဆီ သြားရေအာင္…”ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ မိခင္ ေနမေကာင္းသျဖင့္ ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ေက်ာင္းသို႔ပင္ မတက္နိုင္..။
အိမ္ေရွ႕ပူေလာင္ ေနာက္ေဖး မခ်မ္းသာ ဆိုသလိုပင္…။ ေရာေယာင္ၿပီး ေႂကြလည္း ေက်ာင္းပ်က္ခဲ့ရေတာ့သည္။ေႏြသ႐ုပ္သည္ လူလုပ္မမီနိုင္ေသာ အက်ည္းတန္ ေျခာက္ေသြ႕ျခင္းကို အပီျပင္ဆုံး ျခယ္မႈန္းထားသည္။ ျဖဴ႕ ေမေမအား သူတို႔ေနထိုင္ရာ ရပ္ကြက္ႏွင့္ အတန္ငယ္ေဝးေသာ လယ္ကြင္းစပ္တစ္ခုထဲမွ ဇလပ္ ၊ မုန္လာ၊ နံနံ တို႔စိုက္ေသာ ယာတဲတစ္ခုတြင္ ထားရွိေပးထားသည္ကို တအံ့တေအာ ေတြ႕လိုက္ရသည္။ရပ္ကြက္ထဲက အိမ္တြင္ လူမရွိေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနသည္ကို ယခုမွ ေႂကြ သေဘာေပါက္သည္။ေႂကြ႕အတြက္ ဘဝႏွင့္ ဆိုင္ေသာ သီအိုရီအမွတ္ (၄) (၅) (၆) စသျဖင့္ စဥ္ဆက္သင္ၾကားရသလို အသိဉာဏ္မ်ား အေတြးအေခၚမ်ား ဝင္လာေန၏။“ ျဖဴ.. ေမေမ့ကို ဘာလို႔ ဒီမွာ လာထားတာလဲ..ဟင္…”“ အေျခအေန ဆိုးလို႔ေပါ့ သူငယ္ခ်င္းရယ္..”ျဖဴ႕အေျဖ၌ ေၾကကြဲရိပ္ နာက်ည္းရိပ္တို႔ လူးလိမ္းေပက်ံေနသည္။
“ အို… အေျခအေန မေကာင္းလို႔.. မေတာ္တဆ ျဖစ္လဲ အိမ္မွာပဲ ျဖစ္ေပါ့.. ျဖဴရယ္.. အခုဟာ..က…”“ ေႂကြ… ေမေမ့ကို ျမင္ဖူးလား…ဟင္ ”“ ေနေကာင္းတုန္းကပဲ ေတြ႕ဖူးတာ..”“ အခု အေမ ေနမေကာင္းတုန္း ေတြ႕ၾကည့္အုံး….”ေျပာရင္း ျဖဴ .. မ်က္ရည္ေပါက္ႀကီးမ်ားက ရိပ္ၿပီးစ လယ္ကြင္းထဲ ေႂကြက်သည္။ အက္ကြဲေနေသာ ေျမပတ္ၾကားအက္တို႔က လက္ႏွစ္လုံးမက ကြာဟေနျပန္သျဖင့္ သတိထား ေလၽွာက္ေနရသည္။ေႂကြ စီးထားေသာ ေလးရာေက်ာ္တန္ ခုံျမင့္ ဖိနပ္ေလးက ရိုးျပတ္ေတာကို ဦးတိုးဖိနင္းေန၏။ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ဝတ္ဆင္ထားသည္က သာမန္ အရပ္သူေလးတစ္ေယာက္လိုပင္ ပိုးေပ်ာ့ထမီ တစ္ပတ္ႏြမ္းႏွင့္ ေယာက္်ားရွပ္ ျဖဴလက္ရွည္ကို ေခါက္တင္ထား၏။
အက်ႌေအာက္စေလးကို အျပင္သို႔ ထုတ္ဝတ္ထားေသာ္လည္း ကားစြင့္ေသာ တင္ပါးႀကီးမ်ား၏ ဖြံ့ထြားလႈပ္ရွားမႈကို မကာကြယ္နိုင္..။ေျဖာင့္တန္းႀကီးမားေသာ ေပါင္တံႀကီးမ်ားက ျဖဴျဖဴေက်ာ္ကို အလွမေလးအျဖစ္ အားျဖည့္ေပးထား၏။ ဆံႏြယ္အခ်ိဳ႕က ျဖဴျဖဴေက်ာ္၏ နဖူးေလးေပၚသို႔ ေစြေစာင္းၿပီး ဖုံးအုပ္ထားသည္။ ဝိုင္းစက္နက္ေမွာင္ေသာ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက ငိုၿပီးစ…။မိုးစဲသြားစဥ္ က်န္ရစ္ေသာ ျမက္ဖ်ားမွ မိုးစက္မိုးသီးေလးမ်ားႏွယ္ စိုစိုစြတ္စြတ္…။“ နင္ ေက်ာင္းမတက္တာကို .. ဘိုဘို…သိလား…”ေႂကြ.. ဘိုဘို … ဆိုေသာ အမည္သစ္ကို ရြတ္ဆိုလိုက္မိသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။“ ဘယ္သိမွာလဲ…”ေျပာရင္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္ ရွိုက္လိုက္ေသးသည္။
ႏွလုံးသား အေနာက္ေတာင္ဆီမွ နာက်င္ေႂကြကြဲျခင္း မိုးက ထစ္ခ်ဳန္းလို႔လာျပန္သည္။ေႂကြ.. ျဖဴ႕ကို အလြန္အမင္း သနားသြား၏။“ ေဆာရီး….. ေႂကြ အမွတ္တမဲ့ ေျပာမိတာ…ေႂကြလဲ တတ္နိုင္သေလာက္ ကူညီပါ့မယ္…ျဖဴရယ္…”“ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္… သူငယ္ခ်င္းရယ္..”+++++++++++++++++++++++++++++
“ ေစာက္ပတ္ကိုျဖဲ နီတာရဲ… အဲဒါ ဘာတဲ့လဲ…”ျဖဴ႕ ေမေမ စကားထာ ဝွက္ေနပါပေကာ…။ေခါင္းတစ္ေခါင္းလုံး ကန္ဇြန္းပြင့္ေတြ ပန္ထား၏။ ျဖဴ႕ မ်က္ႏွာေလး လိုပင္ ႏွာတန္ေပၚေပၚ မ်က္ခုံးထူထူ ေလးက ငယ္႐ုပ္မေပ်ာက္ခ်င္ေသး။သနပ္ခါး ဘဲၾကား ပိန္းပိန္းႀကီးကို ပါးစုံ႔ႀကီးႏွစ္ဖက္၌ ထူထူလိမ္းထားသည္။“ ေစာက္ပတ္နဲ႔လီး အခ်စ္ႀကီး .. မၿပီးသမၽွ လီးဒုကၡ…”ေယာက္်ားေလးမ်ား၏ အိမ္သာစာတမ္း အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ျဖဴ႕ ေမေမက က်ယ္ေလာင္စြာ က်က္မွတ္ေနျပန္သည္ကို စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ေတြ႕ရ၏။“ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထားလို႔ရမွာတဲ့လဲ.. ေႂကြ…၊ အဲဒါမ်ိဳးေတြခ်ည္း ေအာ္ေနတာ…”ေႂကြလည္း ဝမ္းနည္းစြာ ေငးရင္း ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏။
“ဘာက စျဖစ္တာလဲ … ျဖဴ……”“ ေသြးပါပဲ…ေႂကြရယ္.. မက္စ္ လာေနတုန္း ေရခ်ိဳးလိုက္တယ္ေလ…. အဲဒီက စတာပဲ.. ဘာမွန္းလဲ မသိဘူး…”“ ျဖဴ႕ ေမေမက ေသြးမဆုံးေသးဘူးလား…”“ ေလးဆယ္ေက်ာ္ပဲ.. ျဖဴလဲ မစဥ္းစားတတ္ဖူး..”“ ရွိမွာေပါ့ေလ…. ေႂကြ တို႔က ေဆးပညာမွ နားမလည္တာ…”“ ေႂကြ…. ထမင္းစားၿပီးမွ ျပန္ေနာ္…”“ အင္း…..စားမယ္ေလ… ျဖဴနဲ႔ စကားေျပာခ်င္ေသးတာ..”ထိုေန႔က ေႂကြႏွင့္ ျဖဴ ထမင္းစားၿပီး စိန္ခ်ယ္ပန္းမ်ား စိုက္ထားေသာ တဲအေနာက္ဖက္ သို႔ ထြက္ခဲ့ၾက၏။“ ေဒၚပုႀကီးကို .. ျဖဴ ဘယ္လိုသိသြားတာလဲ…ဟင္…”ေႂကြက ေဒၚပုႀကီးကို ေကာင္းေကာင္းသိသည္။
အပ်ိဳ၊ အအို၊ တစ္ခုလပ္၊ တစ္လင္ကြာ ၊ ႀကိဳက္ကုန္း အားလုံးကို ေၾကးစားတန္းဝင္ ျဖစ္လာေစရန္ ဖန္တီးရာ၌ ေဒၚပုႀကီးနာမည္က ထိပ္တန္းစာရင္းဝင္..။“ ေမေမ့ကို လာၾကည့္ရင္း ျဖဴတို႔အေျခအေနကို သိသြားၿပီး ေယာက္်ားတစ္ေယာက္နဲ႔ အိပ္တာနဲ႔ ပက္ခနဲ ေငြ ၂၀၀ ေလာက္ရတာ ..လုပ္ပါလားလို႔ ဆိုလို႔ ျဖဴလဲ…”“ ေတာ္ပါေတာ့… ျဖဴ…”ေႂကြ အလန႔္တၾကား ေအာ္မိသည္။မိမိမွာသာ ကာမဆႏၵ ရမၼက္မီး ေလာင္ၿမိဳက္မႈကို ခံစားရင္း ဘဝလမ္း၌ စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္ေနသည္။ ျဖဴခမ်ာ ကာမကို ေရာင္းကုန္လုပ္၍ ရင္းႏွီးေနရၿပီ..။“ ေရာ့…ျဖဴ..ေႂကြ မနက္ဖန္ ျပန္လာအုံးမယ္….”ေႂကြက ကြန္ပါဗူးေလးထဲမွ ကိုးဆယ္တန္ႏွစ္ရြက္ကို ထုတ္ေပးရင္း ေျပာသည္။
“ မင္း … မုန႔္ဖိုး မရွိဘဲ ေနအုံးမယ္…”“ ရတယ္…ျဖဴ… ကိုယ့္မွာ ေမေမက ေပးလိုက္ မမက ေပးလိုက္နဲ႔ ပိုပါေသးတယ္..”“ ေက်းဇူးတင္ရျပန္ၿပီ… ေႂကြရယ္…”ဇလပ္ပန္းျဖဴျဖဴေလးမ်ားက ေျမမွာ ေႂကြက်ေနသည္ကို ျဖဴေရာ ေႂကြပါ မနင္းမိေအာင္ မတိုင္ပင္ပဲ ကြင္းေရွာင္၍ နင္းေလၽွာက္မိၾက၏။ ႏုနယ္ေသာ ဘဝေလးမ်ား၌ပင္ ပန္းအေႂကြေလးမ်ားအေပၚ ဂ႐ုဏာ သက္တတ္သည့္ မိန္းခေလး သဘာဝ…။++++++++++++++++++++++++++++++
“ နင္ …. ဘာလုပ္သင့္တယ္ထင္လဲ… ဘိုဘို…”“ က်ေနာ္… ေႂကြ႕ကို တစ္ခုေျပာခ်င္တယ္…”ေႂကြ႕ေမးခြန္းကို ဘိုဘိုက မေျဖပဲ သူေျပာခ်င္သည္ကိုသာ အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုသည္။“ ကဲ….ေျပာ….”“ ျဖဴ႕ကို က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္..၊ ခ်ာတိတ္ေတြရဲ့ အခ်စ္စကားမို႔ လူႀကီးေတြ ရယ္ခ်င္ရယ္မယ္…၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ ျဖဴ႕ကို တကယ္ခ်စ္တာ..၊ ကိုယ့္ဘဝကို ရပ္တည္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ လက္ထပ္မယ္…”“ အဲဒါေတြ … ေလကုန္ခံၿပီး ေျပာမေနနဲ႔…၊ ဘိုဘို… အခု နင္ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ နင္သလား ..ဟင္….”“ သိတာေပါ့… ေႂကြ… ၊ ျဖဴ႕ဆီကို သြားရမယ္… အားေပးရမယ္… ေငြေရးေၾကးေရး… ကူညီရမယ္… ၊ ဒါေပမယ့္ …”ဘိုဘို တည္တန႔္ေသာ အၾကည့္ႏွင့္ ေႂကြ႕ကို တစ္ခ်က္ ေစာင္းၾကည့္ၿပီး ျပာလြင္ေသာ ေကာင္းကင္သို႔ မ်က္ႏွာမူရင္း…။“
က်ေနာ့္မွာ ေငြေၾကးအင္အား မရွိဘူး…ေႂကြ…”အားအင္ခ်ိနဲ႔ေသာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္၏ စြမ္းအင္မဲ့ ရွိုက္ၿငီးမႈကို ေႂကြ ခါးသည္းစြာ ၾကားရ၏။ ေႂကြ..မေက်နပ္…၊ ေဒါသႏွင့္ ခံျပင္းမႈက ဝင္လာ၏။“ ေငြ အေၾကာင္းကို နင္ မစဥ္းစားနဲ႔ ဘိုဘို… ၊ တတ္နို္င္တာကို အရင္ စဥ္းစား…ဒါပဲ..”ဘိုဘိုက ေႂကြ႕ကို အထင္ႀကီးစြာ ၾကည့္ေနသည္။“ ကဲ…ဒါျဖင့္ သြားစို႔…”တဇြတ္ထိုး တေဇာက္ကန္း အရြယ္ေတြမို႔ အခုဆို အခု ခ်က္ခ်င္း ဆုံးျဖတ္လုပ္ေဆာင္တတ္ၾကျပန္သည္။ယာခင္း မေရာက္မီ.. ကုကၠိဳပင္အုပ္အုပ္ႀကီး တစ္ပင္ေအာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရာက္ခဲ့ၾက၏။“ နင္ …. ျဖဴ႕ကို သိပ္ခ်စ္လား…ဟင္…”“ ခ်စ္တာေပါ့…ေႂကြ.. အသဲထဲ စြဲေနေအာင္ ခ်စ္တယ္..”
“ ဟင္းဟင္း…. ဘာလုပ္ဖို႔ ခ်စ္တာလဲ ဘိုဘို…”“ ဟာဗ်ာ…ေႂကြကလဲ.. ဘယ္လိုႀကီး ေမးတာလဲ..”“ နင္…ရင္ထဲရွိတဲ့အတိုင္း ေျဖၾကည့္စမ္း..”“ ယုယ ျမတ္နိုးခ်င္လို႔ ခ်စ္တာေပါ့..”“ ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲ အလွထည့္ထားခ်င္တာမ်ိဳးလား…”“ ဘယ္ေယာက္်ားမွ မိန္းမကို အလွမၾကည့္ဖူး…”“ ဒါျဖင့္… ကာမစပ္ယွက္ဖို႔ ခ်စ္တာေပါ့..”“ ဒါ … အမွန္ပဲေလ…ေႂကြ…”“ ဒါျဖင့္ဟယ္… ငါ့ကိုလဲ စပ္ယွက္လို႔ ရတာပဲ .. ၊ ဘာလို႔ ငါ့က်ေတာ့ မခ်စ္လဲ…ကဲ..”ေႂကြ …. သိပ္သြက္ေနသည္။ အျမင္ဗဟုသုတ.. သီအိုရီမ်ား က်က္မွတ္ၿပီးကတည္းက ေႂကြ႕ရင္မွာ.. ေမာေနသလိုပင္…။“ ျဖဴနဲ႔က အေနနီးတယ္ေလ…”ဘိုဘိုက ေႂကြ႕ကို ဇေဝဇဝါၾကည့္ရင္း တုံ႔ဆိုင္းဆိုင္းေလး ေျဖသည္။“ တကယ္လို႔ဟာ.. ငါ အခု နင့္ကို ေပးရင္ နင္ယူမလား…ေျပာစမ္း…”
“ အဓိပၸါယ္ မရွိတာေတြ..ေႂကြရယ္….”ဘိုဘိုက တံေတြးတစ္ခ်က္ၿမိဳခ်ရင္း ကတုံကရင္ႀကီး ေျပာသည္။ ဘိုဘို႔အၾကည့္က ေျမျပင္မွာ..။“ ငါ .. ခံခ်င္ေနတယ္..ဘိုဘို…”“ ဟာ….. မဟုတ္တာ…”ေႂကြ ျပဳံးလိုက္သည္။ ေႂကြ႕အတြက္ ထိုစကားမ်ား ေျပာတတ္လာေအာင္ ေျပာရဲလာေအာင္ ေႂကြ႕ ပတ္ဝန္းက်င္က သင္ေပးထားခဲ့ၿပီမဟုတ္လား..။“ ငါ့ကို လိုးပါလား… ဘိုဘို..”“ ဘုရားေရ… ေႂကြ…ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ဟင္…”“ မသိဘူး……”ေႂကြက ကုကၠိဳပင္ေျခရင္း၌ ထိုင္လိုက္ရင္း ဘိုဘို႔ေပါင္ၾကားသို႔ ေမၽွာ္လင့္ျခင္းျဖင့္ တစ္ခ်က္ၾကည့္၏။ ဘိုဘို ပုဆိုးၾကားမွ ေထာင္ထလာေသာ အရာႀကီးကို ေႂကြ ရင္ခုန္စြာ ျမင္လိုက္ရသည္။စိတ္ေတြ ဘာျဖစ္လို႔ ေဖာက္ျပန္ကုန္တာပါလဲ..။
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ.. မ်က္ကြယ္ရာ..။ ပတ္ပတ္လည္က ရိပ္ၿပီးစ လယ္ကြင္းသာရွိသည္။ ႀကီးမားအုံ႔ဆိုင္းေသာ ကုကၠိဳပင္ႀကီး ဘက္မွ စာငွက္ေလးမ်ား ေအာ္ျမည္သံသာ ၾကားေနရသည္။ေနက ျမင့္လာၿပီ..။ ပူျပင္းလာသည္။ ေန၏ အပူရွိန္ေၾကာင့္ ရိုးျပတ္ကေလးမ်ား တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ လန႔္ကြဲေနၾကသည္။“ ဒီနားမွာပဲ လုပ္ၾကမလား…ဟင္..”“ လူ မလာပါဘူး.. ဒီမွာပဲ လုပ္ၾကရေအာင္…”ႏွစ္ဦးစလုံး အသံမ်ား တုံရီေနၾကသည္။ ဘဏ္တစ္ခုကို ဝင္ေရာက္စီးနင္းမည့္ လူဆိုးဂိုဏ္းသားမ်ားႏွယ္ ေျခသံလုံလုံႏွင့္ ခ်ဥ္းနင္းေနသလိုမ်ိဳး…။“ ထမီလွန္ေလ..ဟာ…”“ နင့္ ပုဆိုး အရင္လွန္….”ဘိုဘိုက ပုဆိုးကို အရင္လွန္ျပလိုက္သည္။ ႀကီးမားလြန္းေသာ ဘိုဘို႔ လီးက ဒစ္ႀကီးျပဲေနသည္။ ေငါက္ခနဲ ေငါက္ခနဲ ေတာင္ျပေနပုံက ေႂကြ႕ကို ကာမစိတ္မ်ား တက္ႂကြလာေစသည္။ေႂကြက ဘိုဘို႔လီးႀကီးကို အသာအယာ ကိုင္ၾကည့္သည္။
ႏွစ္ဦးစလုံး ငုံ႔ၿပီး လီးႀကီးကို တယုတယ ကိုင္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေႂကြက ခၽြန္ျမေသာ သူမလက္သည္းေလးမ်ားႏွင့္ ဘိုဘို႔လေမႊးအုံကို ဖြရြေပးသည္။“ ေႂကြ… စုပ္ၾကည့္ပါလား…ဟင္..”“ ဟင့္အင္း….ရြံတယ္….”“ ေႂကြ႕ကိုလဲ ယက္ေပးမယ္ေလ…”“ တကယ္ေနာ္…”“ တကယ္ေပါ့…”“ သူမ်ား စုပ္ေပးၿပီးမွ သူ႔အလွည့္က်မွ မယက္ေပးရင္ သိမယ္… ဟြန္း…”ေႂကြ မိုက္ၿပီ…။ လီးထိပ္ႀကီးကို ရႊန္းလက္ေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးႏွစ္လႊာျဖင့္ ငုံ႔စုပ္လိုက္သည္။“ ႁပြတ္……ျပစ္……”“ အိ……..အ………..”လီးစုပ္ျခင္း မခံဘူးေသာ ဘိုဘို႔ဖင္ႀကီး ဆတ္ခနဲ တုန္ခါသြားသည္။ ပုဆိုးကို ရိုးရိုးပင့္မထားရာမွ ေခါင္းေပၚမွ ေက်ာ္၍ ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ေႂကြ႕လက္ဆုတ္ေလးထဲ၌ လီးတုတ္တုတ္ႀကီးက ပူေႏြးေႏြးႀကီး…ထိုးေနသည္။
အေၾကာႀကီးမ်ား ေထာင္ကာ မာက်စ္ေနေသာ ဘိုဘို၏ လီးႀကီးက အားရစရာေကာင္းလွသည္။“ ႁပြတ္…ပလပ္…..စြပ္.ၿပိ…….”“ ရႉး….အား..အာ့….နာနာ စုပ္ စမ္း ပါ…..ေႂကြရယ္…”“ ႁပြတ္…စြပ္…ႁပြတ္…ပလစ္….ၿပိ…….ႁပြတ္….”ေႂကြက ေခါင္းကို ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ ေဆာင့္၏။ လီးတုတ္တုတ္ ရွည္ရွည္ႀကီးက ေႂကြ႕ပါးစပ္ေလးထဲ ေလ်ာခနဲ ေလ်ာခနဲ တိုးဝင္လိုက္ ျပန္ထြက္သြားလိုက္ႏွင့္…။ဘိုဘို အသားမ်ား ဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ေႂကြ႕ေခါင္းေလးကို စုံကိုင္လ်က္ ေဆာင့္ကာ ေဆာင့္ကာ လိုးသြင္းပစ္လိုက္မိသည္။ ေႂကြ အသက္ရႉ မွားသြားသည္။“ ႁပြတ္…စိ….ႁပြတ္စ္…..စြပ္…ဘြပ္….ႁပြတ္……..”“ အား……အား…ေဆာရီး…ေႂကြရယ္… ထြက္ကုန္ၿပီ….အ………”ဘိုဘိုက သုတ္ေရမ်ားကို ေႂကြ႕ပါးစပ္ထဲ အရွိန္ျပင္းျပင္းႏွင့္ ပန္းထည့္ေပးလိုက္သည္။ေႂကြ ၿငိမ္ေနသည္။
ပါးေစာင္ေလးမွာ ထြက္လာေသာ သုတ္ေရမ်ားက အဖတ္အဖတ္ႏွင့္ ျပည့္ခဲေန၏။ ဘိုဘိုက သူ႔လီးႀကီးကို ႁပြတ္ခနဲ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ေႂကြ… ဂလြတ္ခနဲ ၿမိဳခ်လိုက္သည္။ ျပင္းထန္ေမႊးျမေသာ ရနံ့စိမ္းက ႏွာဝတြင္ ျပင္းျပင္းစူးစူးေလး ေမႊးသြားသည္။“ ကဲ….ေႂကြ…ပက္လက္လွန္လိုက္….”ေႂကြ… ရွက္ရို႔ရို႔ေလး လွန္ေပးလိုက္သည္။ ထမီကို ဆြဲတင္လိုက္ေသာ ေႂကြ႕လက္ကေလးက တုန္တုန္ရီရီေလး ျဖစ္ေနရွာသည္။ေကာက္ရိုးခင္းထားေသာ သစ္ပင္အျမစ္ဆုံႀကီးၾကား၌ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲကားေပးထားသျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ျပဲျပဲအာအာႀကီး ေပၚလာသည္။ဘိုဘို႔မ်က္လုံးမ်ားက အေရာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ လင္းလက္ေနသည္။ ျဖဴျဖဴေက်ာ့္ ေစာက္ပတ္ကို ႏွိုက္ဖူး႐ုံမွလြဲ၍ ဘိုဘို၌ အေတြ႕အၾကဳံ မရွိ..။
မေမၽွာ္လင့္ဘဲ တစ္ေက်ာင္းလုံး၏ အလွသရဖူ ေဆာင္းသူေလး ေႂကြကို လိုးရျခင္းအတြက္ ဘိုဘို သူ႔ကိုယ္သူ မယုံနိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနရသည္။ေႂကြ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက လက္တစ္ဝါးစာမၽွ ႀကီးမားေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းက တဝင္းဝင္းႏွင့္ ဝက္သားသုံးထပ္သားတုံးႀကီးႏွယ္ တင္းေျပာင္ခုံးထေနသည္။ ေစာက္စိေနရာေလးက ခ်ိဳင့္ဝင္ေနၿပီး ခပ္ျဖဴျဖဴ ဝင္းလက္လက္ ေစာက္စိထိပ္ေလးကို နက္ရွိုင္းေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းအမႊာႀကီးႏွစ္ခု အၾကား၌ ေနေရာင္ျဖင့္ ေတြ႕ေနရသည္။“ ေႂကြ႕ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက အႀကီးႀကီးပဲ ေနာ္…”“ ဟင့္ အင္း…မႀကီး ပါဘူး…ဒါ… မိန္းမတိုင္း အဲသေလာက္ေတာ့ ရွိတာပဲေပါ့..ဟဲ့..”“ ဟုတ္လား… ငါက မိန္းမေစာက္ဖုတ္ကို အခုမွ ျမင္ဖူးေသးတာ.. ခ်စ္စရာႀကီး…ေနာ္..”“ နင္တို႔ ေယာက္်ားေလးေတြ ခ်စ္တာ ဒါပဲ မဟုတ္လား…”“
ဒါပဲေပါ့.. ဟာ…လူၾကားမေကာင္းလို႔ ေပါက္ကရေတြ တင္စားၿပီး ေျပာေနရတာပါ..”“ ကဲပါ.. လုပ္မွာလုပ္ပါ…စကားပဲ ေျပာေန….”“ လိုးရမွာ သေမ်ာေနတာ…ဟီး…ဟီး….”“ အံမယ္ေနာ္…. အရင္ ယက္ေပးရအုံးမွာ..ဟြန္း… သူ႔အလွည့္က် ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္နဲ႔…”“ ေအးပါဟာ…နင့္ေစာက္ဖုတ္ အသစ္စက္စက္ႀကီးကို ငါ ယက္ေပးမွာပါ…၊ နင္ ငါ့လီးကို စုပ္ေပးခဲ့တာလဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္…”ကုကၠိဳပြင့္ေလးမ်ား ေႂကြလြင့္လ်က္ရွိသည္။ ေငြေၾကးႏွင့္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေသာ ကာမေဈးကြက္ထက္.. လိုးခ်င္သူႏွင့္ ခံခ်င္သူ မေမၽွာ္လင့္ဘဲ ပြင့္လင္းရဲတင္းမႈေၾကာင့္ အလုပ္ျဖစ္သြားေသာ ျမင္ကြင္းက ပိုမိုသန႔္စင္ .. ရင္ခုန္စရာ ေကာင္းေနသည္။ေႂကြ႕ေမေမႏွင့္ ကိုဒီပါ ဆိုေသာ ေၾကာင္းဖားႀကီးလို စီးပြားဖက္ လုပ္ငန္းစပ္တူလုပ္ရင္း ၊ ရွယ္ယာထည့္ရင္း လိုင္းပူးကာ ႏွစ္ပင္လိမ္သြားၾကေသာ ဒႆနက တစ္မ်ိဳး..၊ အခ်စ္ဆိုတဲ့ စကားကို ေဖာေဖာသီသီ ေျပာၿပီး ႀကိဳက္လိုးႀကိဳက္ခံ ျပႆနာေတြက တစ္ဖုံ..။
အဲ…. အဆင္မေျပ၍ ကြိဳင္ေတြပူၿပီး ဘာညာေတြ ရႈပ္လာၿပီး လူသိရွင္ၾကား ျဖစ္ကုန္ရင္ေတာ့ ေနေကာင္းသြားမယ္ မွတ္…။အခု ေႂကြႏွင့္ဘိုဘိုက ႀကိဳက္လိုးႀကိဳက္ခံ…။ ျပႆနာ မရွိ…။ ခံခ်င္သူက ခံၿပီး ျဖဳတ္ခ်င္သူက ျဖဳတ္…။“ နင့္ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးက ေမႊးေနတာပဲ…ေနာ္..”“ ဆပ္ျပာေမႊးနဲ႔ အျမဲ တိုက္တာ….”ေႂကြက ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားကားႀကီး ျဖဲေပးထားလ်က္ ဘိုဘို႔ေခါင္းကို ဖိလ်က္ဆြဲသြင္း၏။ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားအိအိေႏြးေႏြးႏွင့္ ဘိုဘို႔ႏႈတ္ခမ္းသား အစုံတို႔ ဖိကပ္မိသြားၾကသည္။အဂၤလိပ္႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွ ပါးစပ္ခ်င္းေတ့စုပ္သလို ဘိုဘို စုပ္ယူလိုက္သည္။ အျမင္အားျဖင့္ တင္းေျပာင္ေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္း စုပ္ယူလိုက္ေသာအခါ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားက ေပ်ာ့အိစြာ ပါးစပ္ထဲသို႔ ႁပြတ္ခနဲ ဝင္လာသည္။ေစာက္ပတ္ႀကီးက တစ္ျခမ္းဆြဲျဖဲလိုက္သလို ရဲခနဲ ျပဲသြားသည္..။“
အ…….အ ေမ့……”ေႂကြ … ခါးေလး ဆတ္ခနဲ ခုံးတက္ေကာ့လန္သြားသည္။ ဖင္စအိုထဲကပါ မက်န္ ခံလို႔ ေကာင္းသြားသည္။ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားမွ တစ္ခုတည္းေသာ အေပါက္သည္ ေႂကြတို႔ မိန္းခေလးေတြအတြက္ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံး၏ အေၾကာစုံ စုေဝးရာလည္း ျဖစ္ေပရာ ယခုကဲ့သို႔ ပါးစပ္ႀကီးႏွင့္ အစုပ္ခံရေသာအခါ ဖင္ရင္တင္ ဘာမၽွမက်န္ေအာင္ အီစိမ့္ကုန္၏။“ ႁပြတ္….ႁပြတ္…ပလပ္…ဖြတ္….စြပ္….စြိ…ဖလြတ္…”“ ရွီး……အား……အ……..”လွပေသာ ေႂကြ႕ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ား ခၽြန္ေနေအာင္ စူကာ င႐ုပ္သီးစပ္သလို တရွီးရွီး တအားအား ေအာ္သည္။ ဘိုဘိုက ေစာက္ဖုတ္ႏွစ္ျခမ္းကို လက္ျဖင့္ ျဖဲကာ ေစာက္စိေလးကို လၽွာထိပ္ႏွင့္ ကလိေပးလိုက္ျပန္သည္။“ ဟ…..အ….အား……အိ………”ဟခနဲ တြန႔္သြားၿပီးတိုင္း ခါးေလးမ်ား ေကာ့တက္သြားၿပီး အားခနဲ ဖင္ႀကီးက ေျမသို႔ ျပန္က်၏။
ဆတ္ ..ဆတ္ တက္သြားေသာ ခါးကို တုန္တခိုက္ခိုက္ ျပန္ျပန္က်လာပုံက သာမန္ ရိုးရိုး ေကာ့ထိုးပုံမ်ိဳးႏွင့္ မတူ…။ ဆတ္ခနဲေကာ့ၿပီး ရပ္..၊ ဆတ္ခနဲ ေကာ့ၿပီး ရပ္.. ထိုသို႔ သုံးေလးဆင့္မၽွ ဆတ္ဆတ္တက္သြားပုံကို ဆိုလိုသည္။ဘိုဘို႔ပါးစပ္ႀကီးက ေစာက္ဖုတ္ကို စုပ္ေပးေနစဥ္ ယင္းသို႔ ေႂကြက ေကာ့လိုက္ေသာ အခါ ဘိုဘို၏ ေမးေစ့ႏွင့္ ေႂကြ႕ဖင္ၾကားမွာ ပြတ္သပ္မိၾက၏။ ထို အထိအေတြ႕တို႔ကလညး္ ေႂကြ႕အတြက္ အရသာ ျဖစ္ေနရ၏။သစ္ျမစ္ဆုံႀကီးႏွစ္ခုၾကား ေကာက္ရိုးခင္းထားေနရာ၌ ပက္လက္ကေလး ျဖဲကားေပးထားေသာ ေႂကြ႕ေပါင္ၾကားတြင္ ဘိုဘို ေခါင္းေထာင္သြားလိုက္ ျပန္ငုံ႔သြားလိုက္ျဖင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနသည္။“ အို႔….အိုး……. ေကာင္းလိုက္တာ…ဟယ္….ကၽြတ္…ကၽြတ္……”မ်က္ေစ့ကို စုံမွိတ္ၿပီး အံတင္းတင္းႀကိတ္လ်က္ ေခါင္းကို ဘယ္ညာခါရမ္းရင္း ညည္းတြားေနေသာ ေႂကြ႕မ်က္ႏွာေလး၌ အလွအပတို႔အစား မခ်ိမဆန႔္ ေဝဒနာကို ခံစားေနရေသာ ခေလးေမြး လူနာတစ္ဦးႏွင့္လည္း ဆင္ဆင္တူေနျပန္သည္။
ဘိုဘိုက အမႈတ္ကၽြမ္းက်င္လွလို႔ေတာ့ မဟုတ္..။ စိတ္ကူးတည့္ရာျဖင့္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ားကို ပါးစပ္ျဖင့္ ဖြဖြကိုက္ဆြဲျခင္း ၊ ေစာက္စိေလးကို ႁပြတ္ခနဲ စုပ္ယူျခင္းမ်ားကို အဆက္မျပတ္ လုပ္ေဆာင္ေနသည္။တစ္ခါတစ္ရံ လၽွာကိုလိပ္၍ ေစာက္ေခါင္းအတြင္းသို႔ အလ်ားလိုက္ ထိုးသြင္းၿပီး ေမႊေႏွာက္ေပးလိုက္ရာ ေႂကြ႕ခမ်ာ ထြန႔္ထြန႔္လူးသြားရွာၿပီး..ေပါင္ႀကီးႏွစ္လုံးမွာ အလိုလိုေနရင္း ကားလိုက္ ေစ့လိုက္ ျဖစ္သြားရရွာေပသည္။ေႂကြ႕ေစာက္ပတ္ေလးကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ျဖဲထားေသာေၾကာင့္ အတြင္းသားနီနီရဲရဲ ေလးမ်ားကို ျမင္ေနရ၏။ ေစာက္စိေလးက တံေတြးမ်ားျဖင့္ စိုစြတ္စြာ ဝင္းလက္ေနသည္။ ေစာက္ဖုတ္ႀကီး အထက္မွ ေမႊးညင္းႏုႏုေလးမ်ားမွာ အုံခဲၿပီး အဖုတ္လိုက္ ထေနသည္။
“အ….အား… ထြက္ခ်င္လာၿပီ….. ..ဘို ဘို…..”“ ထြက္ပေစ… ထြက္မွ ေကာင္းတာ ေႂကြ… ထိန္းမထားနဲ႔ …..”ဘိုဘို႔ဆီမွ သေဘာတူညီမႈ ရသည္ႏွင့္ ေႂကြ က သုတ္ေရမ်ားကို ဒလေဟာ ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ပူေႏြးပ်စ္ခၽြဲေနေသာ သုတ္ရည္မ်ားက ဘိုဘို႔ပါးစပ္ထဲသို႔ ႁပြတ္ခနဲ ႁပြတ္ခနဲ တန္းဝင္ကုန္သည္။ေစာက္ပတ္ႀကီး ေအာက္ခၽြန္းအကြဲစပ္ေလးမွ လိမ့္ဆင္းလာေသာ ေစာက္ေရမ်ားက မီးေတာင္ႀကီးမွ အန္ထုတ္လိုက္ေသာ ေခ်ာ္ရည္ပူမ်ားႏွယ္ တလိမ့္လိမ့္ က်ဆင္းလာသည္။ ဘိုဘိုက ထိုေခ်ာ္ရည္စီးေၾကာင္းကို သူ၏ လၽွာႀကီးျဖင့္ ဆီးတားပိတ္ဆို႔လိုက္ၿပီး ယက္ေပးလိုက္၏။ျဗင္းခနဲ ..ျဗင္းခနဲ အီစိမ့္ေႏြးေထြးသြားေသာ အရသာက ေႂကြ႕ဖင္တစ္ခုလုံးကို လႊမ္းမိုးသြားေလသည္။“ အား…ဟား…ကၽြတ္…ကၽြတ္… ကၽြတ္…အင္း…အင္း ဟင္း…….”ဝါက်မျပည့္စုံေသာ ညည္းတြားသံေလးမ်ား အဆုံး၌ ေႂကြ႕ မ်က္ဝန္းေလးမ်ား ပြင့္လက္လာၾကသည္။“
လိုးေတာ့… ဘိုဘိုရယ္…ေနာ္……”“ ေႂကြ… အရမ္းခံခ်င္ေနၿပီလား….ဟင္…..”“ အင္းေပါ့လို႔… သူ႔လၽွာႀကီးနဲ႔ အဖုတ္တစ္ခုလုံး ေျပာင္ေနေအာင္ ယက္ေပးမွေတာ့ ခံခ်င္လာတာေပါ့…. အဟင့္…”ေႂကြ႕ ႏႈတ္ဖ်ားမွ အာသီသ ျပင္းေသာ ဆႏၵကို ပြင့္လင္းစြာ တီးတိုးေလး ေျပာလိုက္ေလရာ… ဘိုဘိုက ေအာက္ပိုင္းကို ေနရာေရႊ႕ၿပီး ဒူးေထာက္ ေမွးအိပ္လိုက္သည္။ထိုအခါ တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါေနေသာ လိင္တန္ႀကီးက အေရမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲဝင္းေျပာင္ ျပဲအာေနေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးနားသို႔ တိုးကပ္မိသြားေတာ့၏။ ထိုသို႔ အဂၤါစပ္ႏွစ္ခု နီးကပ္သြားသည္ပင္လၽွင္ ေႂကြႏွင့္ ဘိုဘိုတို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး၏ ေသြးခုံႏႈန္းမ်ား ပိုမို ျမန္ဆန္လာေစ၏။ႏွစ္ေယာက္သား အၾကည့္က ျဖဲကားထားေသာ ေႂကြ႕ အဖုတ္ေလးႏွင့္ ဒစ္ျပဲျပဲနီရဲေနေသာ ဘိုဘို႔လိင္တန္အေခ်ာင္းႀကီးဆီသို႔သာ ေရာက္ေနၾကရ၏။
ထိုသို႔ ၿပိဳင္တူ ငုံ႔ၾကည့္လ်က္ လီးႏွင့္ ေစာက္ပတ္ကို လိုးထည့္ေပးရန္ တာစူေနၾကေသာ ဘိုဘိုႏွင့္ ေႂကြတို႔၏ ရင္ခုန္သံလွိုင္းမ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလုံးကို ဖုံးလႊမ္းလ်က္ ရိုးျပတ္ေလးမ်ား ေနပူရွိန္ေၾကာင့္ လန႔္ကြဲသံေလးမ်ား ေအာ္သံတို႔သည္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ရင္ခုန္သံေအာက္၌ ေပ်ာက္သြားၾကရေလသည္။“ ဝင္လား……ဟင္….”“ မဝင္ေသးဘူး…. တစ္ေနတယ္….အ….အ……..”အရြယ္ရိုင္းတို႔၏ လိုးပြဲေလးက ႏုထြတ္စိမ္းစိုလွ၏။“ ငါ့လီးကပဲ ႀကီးတာလား… နင့္ဟာက က်ဥ္းတာလား မသိဘူးေနာ္….”“ ဟာ….အာ… အေရးထဲ နင္က ေျပာင္းျပန္ႀကီး ေျပာေနျပန္ၿပီ… ငါ့ဟာက က်ဥ္းလို႔ေနမွာေပါ့… အို…အ….. တအား မထိုးနဲ႔ေလ… ေဘးေခ်ာ္သြားၿပီ….ဟ…”ေတာင္ေနေသာ ဘိုဘို႔လီးက ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းထဲသို႔သာ အေလာတႀကီး ထိုးသြင္းေနသျဖင့္ ေဘးသို႔ ေခ်ာ္ ေခ်ာ္ထြက္ေနရေလသည္။
ဘိုဘိုက ေစာက္ေခါင္းအဝကို လိုးသြင္းေနျခင္းမဟုတ္ဘဲ ေစာက္စိေအာက္နားမွ အတင္းအဓမၼ ထိုးထည့္ေနမႈေၾကာင့္ လီးမွာ ေခ်ာ္ထြက္ေနျခင္း ျဖစ္၏။“ ကၽြတ္…. လိုးခ်င္တာလဲ ျပာလို႔… လီးကလဲ ခ်ာလို႔….“ေႂကြ စိတ္မရွည္ေတာ့ပဲ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေျပာကာ ဘိုဘို႔လီးကို အရင္းမွ ဆြဲကိုင္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က ေစာက္ပတ္တစ္ဖက္ကို ဆြဲျဖဲကာ ေတ့ၿပီး ဆြဲသြင္းလိုက္ေတာ့၏။“ ႁဗြတ္…ျဗစ္….ျဗစ္…..”“ အ..အာ့..အေမ့….အို႔ အိုး…ကၽြတ္..ကၽြတ္ကၽြတ္……”“ ဟ…အ…..ဝင္သြားၿပီ….ဟ……”ဘိုဘိုက အားရဝမ္းသာ အသံႀကီးႏွင့္ ေျပာလိုက္ခါ ေႂကြ႕နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ေလသည္။“ နို႔ မကိုင္နဲ႔ဟာ….”“ နို႔ … ကိုင္ၿပီး လိုးရတာဟ…နင္ကလဲ….”“ အက်ႌေတြ ေၾကကုန္မွာေပါ့….”“ ၾကယ္သီး ျဖဳတ္လိုက္ေလ… ငါစို႔ေပးမယ္…”
“ နင္ က …နို႔စို႔မလို႔…. ”“ ေအးေပါ့… နို႔စို႔ၿပီး လိုးမွ အရသာ ပိုရွိတာ..ဟ….”“ နင္ ေတာ္ေတာ္ အတတ္ဆန္း တယ္….ဟြန္း…..”ေႂကြ၏ အသံက မေက်နပ္သံကို လုပ္ယူ၍ ေျပာေနမွန္း သိသာလြန္းလွေပသည္။ အမွန္က မိန္းကေလးမ်ားသည္ ဆန္းေလ ႀကိဳက္ေလပဲ မဟုတ္ပါလား…။“ ႁဗြတ္…..ႁပြတ္…ပ်စ္…..ဘြပ္..စြပ္…….”“ အို႔ဟိုး…. ကၽြတ္ကၽြတ္….. နင့္အေခ်ာင္းႀကီးကလဲဟယ္… သံဒုတ္ႀကီး က်ေနတာပဲ… နာလိုက္တာ… ရွီး…အ……”ေႂကြ႕ခမ်ာ တကယ္ပဲ သံဒုတ္ႀကီးတစ္ေခ်ာင္း ေစာက္ပတ္ထဲ ထိုးထည့္ခံရသလို နာက်င္သြား၏။ေစာက္ေခါင္းထဲမွ စိုစိေသာ အသားမၽွင္မ်ားသည္ လီးထိပ္ႀကီးႏွင့္ ထိုးမိ ပြတ္တိုက္မိသြားၾကေလသည္။ထိုအခါ ေစာက္ဖုတ္ေလး ႏွစ္ျခမ္းမွာ မဟတဟေလး ျဖစ္ေနရာမွ ရဲရဲႀကီးျပဲအာသြားၿပီး လီးကို ဂဏန္းလက္မႏွယ္ ဖမ္းညႇပ္ထားလိုက္ေလသည္။
ဘိုဘိုက တင္းခနဲ လီးကို အညႇစ္ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ဖင္ႀကီးတစ္ခုလုံး သြက္သြက္ခါသြားေအာင္ အီစိမ့္သြားရေလေတာ့သည္။ေႂကြ႕နို႔ႏွစ္လုံးကို စုံကိုင္ဆြဲၿပီး အခ်က္ ၂၀ ခန႔္ ဆက္တိုက္ ေဆာင့္လိုးပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။“ အား…အိ…..နာတယ္…နာတယ္…အင့္….အင္း…..”ေၾကာက္လန႔္တၾကား ေအာ္သံႏွင့္အတူ ေႂကြ.. ဘိုဘို႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို တြန္းခ်ေနျပန္သည္။ ထိုအခါ ဘိုဘိုက မဆင္း႐ုံမၽွမကပဲ ေစာက္ပတ္ထဲသို႔ တႁပြတ္ႁပြတ္.. တဘြတ္ဘြတ္ႏွင့္ ထိုးသြင္းေနေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အားကုန္ ေဆာင့္လိုးထည့္လိုက္ေလေတာ့သည္။“ ႁပြတ္…ဘြပ္….ဘြပ္…..ႁပြတ္….ဖတ္…ဖတ္……ဘြပ္….”“ အေမ့… အေမ…ေရ… အမေလး….အေမရဲ့….အား လား….လား….”ေႂကြက အက်ယ္ႀကီးမဟုတ္ပဲ တိုးညႇင္းစြာ ေအာ္ဟစ္ညည္းတြားေနရွာရင္း နာက်င္လြန္းလွ၍ ပါးစပ္ကေလး ဟကာ ဟကာ အသက္ရႉေနရွာ၏။
တကယ္ေတာ့ ဘိုဘို႔လီးက ႏုထြားႀကီးျဖစ္လ်က္ ဘယ္ေစာက္ပတ္ကိုမွ မလိုးရေသးေသာ အစိမ္းသက္သက္လီးႀကီးပင္ျဖစ္ေပရာ ေစာက္ပတ္ကို စတင္၍လိုးဖူးျခင္း ျဖစ္ေပရာ မညႇာမတာ အသကုန္ျဖဳတ္ေနျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ထို႔ေၾကာင့္ အပ်ိဳစစ္စစ္ ေႂကြ႕ခမ်ာ လီးထိပ္ႏွင့္ အပ်ိဳေမွးတို႔ ထိုးထိမိတိုင္း ေစာက္ပတ္တစ္ခုလုံး ပြင့္ထြက္မတတ္ နာက်င္ေသာ ေဝဒနာကို ခံစားေနရျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။ထိုသို႔ လီးဆုံးမွန္း မဆုံးမွန္း မသိပဲ စြတ္လိုးေနေသာ ဘိုဘို႔လီးကသာ အရသာရွိေနၿပီး ေႂကြ႕အဖုတ္မွာမူ ျပဲလန္ေအာင္ ခံေနရရွာသည္။“ ႁပြတ္…ဘြပ္….စြပ္…ဖြတ္….စြိ….စြပ္………..”“အင့္…အင့္….အ…..အိ…….အင့္…”ေႂကြ႕ေစာက္ပတ္ေလး ပူထူလာသည္။ အတြင္းထဲမွ ပူခနဲ ျဖစ္သြားျခင္းကိုပင္ သိသိသာသာ ခံစားလိုက္ရေလသည္။
တေျဖးေျဖး လီးႀကီးက အရင္းခိုက္ေအာင္ လိုးလာၿပီး အရသာေတြ႕လာမိေပသည္။“ နာ…နာေသး လား………ဟင္….”“ စပ္ ျဖင္းျဖင္းနဲ႔ တမ်ိဳးႀကီးပဲ…ဟ..”“ ငါေတာ့ အရမ္းေကာင္းတာပဲ …ဟာ……”“ ေအးေပါ့… နင္က အရမ္းေဆာင့္ေနတာကိုး…..”ေႂကြ၏ မ်က္ေစာင္းေလးက ဘိုဘို႔မ်က္ႏွာသို႔ ဝဲခနဲ က်ေရာက္ၿပီး တစ္ဖက္သို႔ ခ်က္ခ်င္း လွည့္သြားသည္။ ဘိုဘို႔မ်က္လုံးမ်ားႏွင့္ တည့္တည့္မၾကည့္ရဲေတာ့ေအာင္ ရွက္ေနမိသည္။ ေႂကြ႕ေစာက္ပတ္ကို သူက ပယ္ပယ္နယ္နယ္ႀကီး ကိုင္ျဖဲၿပီး လိုးေနတာကို….ေႂကြ ရွက္ေနမိတာ..။“
ခံလို႔မေကာင္းဘူးလား…ေႂကြ…”“ အင့္ အင့္…..အင့္…ေကာင္း………အင့္….ေကာင္း…….အီး…..ပါတယ္…..”“ ေကာ့ ေကာ့ၿပီး ..ျပန္လိုးေပးေလ…..”“ ဟင့္….လုပ္တတ္ဖူး…ဟ…. ဘယ္လို လုပ္ရမွာလဲ…”“ ေစာက္ပတ္ကို ေကာ့ၿပီး ေဆာင့္ေပါ့ဟ….““ ဘိုဘိုကလဲ…စကားေျပာတာ အရမ္းၾကမ္းတာပဲ… နားထဲကို ပူ…ပူ သြားတာ….ဟြန္း…”“ ေႂကြ႕ ေစာက္ပတ္ေလးထဲကို ..ကိုယ့္လီးႀကီး အဆုံးဝင္ေနမွပဲ ေႂကြရယ္… ဘာရွက္စရာ လိုေသးလို႔လဲ…ကြယ္…”သူေျပာသည္ကလည္း ဟုတ္သလိုလို ..။ ေႂကြ.. ရွက္ရွက္ရြံ့ရြံ့ေလး ေကာ့ေပးစ ျပဳလာသည္။ ေႂကြက ေကာ့အေပး၌ ဘိုဘိုက ေဆာင့္ထည့္လိုက္ရာ လီးႀကီး အရင္းအဆုံးတိုင္ ဝင္ ဝင္သြားသည္။ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းမွာ မျဖဲပဲ ရဲလ်က္ ရွိသည္။ေစာက္ရည္မ်ား ရႊဲေနေသာ လိင္တန္ႀကီးမွာလည္း တေျဖးေျဖး ကြဲအက္ေတာ့မေလာက္ ႀကီးမား ေတာင့္တင္းလာကာ ၿပီးခါနီးျဖစ္လာ၏။
ဘိုဘို၏ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးေလးမ်ားၾကား၌ ေခၽြးဥေလးမ်ား သီးစို႔လာသည္။“ ေဆာင့္…ေဆာင့္… လိုးစမ္းပါ…ဘိုဘို…”“ အင့္…အင္း….အင္း……..ကဲ…ဟာ….ကဲ ကြာ…..”“ အား ရွီး….အား…..အား…. ေကာင္း …ေကာင္းလိုက္တာ..ေမာင္ရယ္… အားရပါးရ လိုးလိုက္စမ္းပါ… ..အ….အိ……..”အကယ္၍ ငလ်င္လႈပ္တတ္ေသာ သေဘာရွိလ်င္ ဘိုဘိုႏွင့္ ေႂကြတို႔ ေဆာင့္လိုးမႈအရွိန္ေၾကာင့္ မဟာပထဝီေျမႀကီး သြက္သြက္ခါသြားနိုင္ေပ၏။“ ထြက္… ထြက္ကုန္ၿပီ….အား….အ….အင္း…….”“ ဘြပ္….ႁပြတ္…စြပ္……ဖြတ္….ဖတ္……..ႁပြတ္….”ေစာက္ေခါင္းထဲမွ ဂလိုင္သံေလးက ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး ထြက္လာၿပီး သုတ္ေရမ်ားကို ပန္းထုတ္ပစ္လိုက္ေလေတာ့သည္။တံလ်ပ္..ရိပ္ရိပ္ေျပးေသာ လယ္ကြင္းျပင္ဘက္မွ ရိုးျပတ္ေပါက္ကြဲသံေလးမ်ား ဆူညံေနသည္။စာကေလးမ်ား က်ယ္ေလာင္စြာ ဟစ္ေႂကြးေနၾက၏….။+++++++++++++++++++++++++++++++++
ဘိုဘိုႏွင့္ ထိုေန႔က သုံးေလးခ်ီခန႔္ ဆက္တိုက္ လိုးပစ္လိုက္မိၾကရာ ေႂကြ႕တစ္ကိုယ္လုံး ကိုင္ရိုက္ထားသလို နာက်င္ ကိုက္ခဲေနသည္။ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာလည္း ေယာင္ကိုင္းေန၏။ တစ္လက္မခန႔္ ကြဲသြားေသာ ေနရာကို တစ္ေယာက္တည္း ဆႏြင္းမႈံ႔ သိပ္ သိပ္ေပးေနရသည္။ ေသးေပါက္တိုင္းလည္း စပ္စပ္ေန၏။ယခုလည္း ဆႏြင္းမႈံ႔ပုလင္းထဲမွ ဆႏြင္းအနည္းငယ္ကို လက္ဝါးေလးႏွင့္ ထည့္၍ မီးဖိုထဲမွ လွည့္အထြက္ ရဲေဇာ္ ႏွင့္ အတည့္တိုးမိၾကသည္။“ေႂကြ… နႏြင္းမႈံ႔ ..ဘာလုပ္မလို႔လဲ…”“ ဘာ လုပ္ လုပ္…….”ဘုဆတ္ဆတ္ျဖင့္ တစ္ခ်က္ေျပာရင္း ရဲေဇာ္ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့ပဲ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာခဲ့၏။ ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ… ရင္ထဲက တလွပ္လွပ္ ျဖစ္သြားရေလသည္။ေႂကြ႕ခဲအိုျဖစ္ေသာ ရဲေဇာ္မွာ ေႂကြတို႔အိမ္၌ ဒရိုင္ဘာ လုပ္ရင္းျဖင့္ ေႂကြ႕အစ္မ မေလးႏွင့္ ညားခဲ့သူျဖစ္သည္။
တစ္ခါက ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ေႂကြ႕ကို ျဖဳတ္ရန္ ေစာက္ဖုတ္ႏွိုက္ခဲ့ေသးေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ၾက..။ ထိုစဥ္မွ ယေန႔တိုင္ထိ ေႂကြႏွင့္ ငရဲတို႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္..။“ ေမာင္…ေရ…ေမာင္… ခဏ လာပါအုံး…”အိမ္ေရွ႕ ၿခံထဲမွ မေလး လွမ္းေအာ္သံေၾကာင့္ ငရဲ အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္သြားေသာ္လည္း ငရဲ၏ မ်က္လုံးမ်ားက ေႂကြ႕ထံ မေက်မနပ္ လွည့္ၾကည့္သြားေသးသည္ကို ေႂကြ သိလိုက္သည္။ေႂကြ႕ အိပ္ခန္းထဲ ေရာက္ေသာအခါ နႏြင္းမႈံ႔မ်ားကို စကၠဴေပၚ၌ အသာတင္ၿပီး အခန္းတံခါး ပိတ္လိုက္ကာ စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ထမီကို ခၽြတ္လိုက္သည္။အနံႏွစ္ေပ အလ်ားသုံးေပခန႔္ရွိေသာ မွန္ႀကီးေရွ႕၌ အဖုတ္ေလးကို ျဖဲ၍ မွန္ထဲမွ ၾကည့္လိုက္၏။
နီရဲေရာင္ကိုင္းေနေသာ အဖုတ္ေလးက ဘိုဘို၏ လီးဒဏ္ေၾကာင့္ ရဲေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။သက္ျပင္းကို မသက္မသာေလး ရွိုက္ရင္း နႏြင္းမႈံ႔အနည္းငယ္ကို ယူ၍ ကြဲသြားေသာ ေနရာကို သိပ္ထည့္ေပးလိုက္သည္။“ ရႉး…..အား…….အ လလား…..”စပ္လိုက္သည္မွာ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးသြားရသည္။“ တင္ခ်ာ ထည့္ရတယ္…ေႂကြရဲ့…..”“ ငရဲ….ဟင္…….နင္…….ဘာ…..”“ တံခါးေပၚက ေက်ာ္ဝင္လာတာေလ…”“အို…….”ေႂကြ ထမီတင္ထားေသာ ကုတင္ဆီသို႔ လက္လွမ္းလိုက္သည္။ ငရဲက ထမီကို ဆတ္ခနဲ ယူလိုက္၏။“ နင္…. နင္ ဘာလုပ္တာလဲ…. ေပးပါ…”ေႂကြ တုန္ရီေသာ အသံႏွင့္ ေအာ္သည္။“ ေႂကြရယ္…နင္ ဘာေတြ ျဖစ္လာတာလဲ…ဟင္…”“ အို……ဘာျဖစ္ျဖစ္ ..ထမီ ေပးပါ…. ရွင္…“ေႂကြ … ငိုသံပါေလးႏွင့္ ထမီကို လွမ္းဆြဲယူသည္။
ငရဲက ထမီကို အခန္းေထာင့္သို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ရင္း ေႂကြ႕ ပခုံးေလးကို ဆြဲဖက္လိုက္၏။ ေႂကြ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးက ေကာ့ခနဲ ငရဲ ရင္ခြင္ထဲသို႔ စိုက္က်သြားရ၏။ေအာက္ပိုင္းဗလာက်င္းေနေသာ ေႂကြ႕ တင္ပါးႏွစ္ဖက္ကို ငရဲက ေမႊ႕ရာျပင္တစ္ခုလို ဆြဲဆုတ္နယ္ဖတ္လိုက္၏။“ ဟင္….ေခြး…ေခြး…. လူယုတ္မာ… ..လႊတ္………”“ ဟား ဟား… ငါ နင့္ကို လိုးဘို႔ ေခ်ာင္းေနတာ ၾကာၿပီ…ေႂကြရ…ဟဲဟဲ…”“ ငါ…ငါ ေအာ္ လိုက္ ရမလား…….”“ ေအာ္..ေလ…ေအာ္လိုက္ေပါ့.. ဘိုဘိုလိုးထားလို႔ ကြဲေနတဲ့ နင့္ဟာကို ဝင္လာတဲ့လူေတြကို သက္ေသအျဖစ္ ျပလိုက္ေပါ့…”“ ဘာ….ဘိုဘိုလဲ… မသိဘူး…”“ ေအး…ငါကေတာ့ သိတယ္.. ေႂကြ…. နင္နဲ႔ ဘိုဘို ျဖဴျဖဴေက်ာ္တို႔လယ္တဲနားက ကုကၠိဳပင္ႀကီးေအာက္မွာ စုပ္ၾကယက္ၾကတာ ငါေတြ႕ၿပီးသား… နင္မယုံရင္ ေရာ့..ငါရိုက္ထားတဲ့ ပုံေတြ…”
“ဟင္…ဓါတ္ပုံ…အို…ငါနဲ႔ ဘိုဘို ..ဘုရား…ဘုရား………”ဘိုဘို႔လီးကို ေႂကြက စုပ္ေပးေနပုံ..၊ ဘိုဘိုက ေႂကြ႕ေစာက္ဖုတ္ကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ စုံကိုင္ျဖဲလ်က္ ယက္ေပးေနပုံမ်ားကို ပုံ ၂၀ ခန႔္ ေတြ႕ရ၏။“ နင္…. နင္ လူယုတ္မာ…..”“ ငါ ယုတ္မာတာ မဟုတ္ဘူး ေႂကြ… ဒါ အမွတ္တမဲ့ ျမင္ကြင္းမို႔ အေဝးရိုက္မွန္ဘီလူးနဲ႔ ငါရိုက္ခဲ့တာ… ဟဲဟဲ… နင္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လိုင္းပူးၿပီး ႏွစ္ပင္လိမ္သြားေတာ့ ငါ့အတြက္ ဂြင္ဝင္သြားတာေပါ့ေလ…ဟား…ဟား…”ငရဲ ရယ္သည္.. ပိုင္နိုင္စြာ ဟားတိုက္ရယ္၏။“ နင္ ဒီပုံေတြ .. ဘာ….ဘာလုပ္…ဖို႔လဲဟင္……”“ ငါ့အလို မလိုက္ရင္ လမ္းဆုံ လမ္းခြနဲ႔ သမဝါယမ ဆိုင္ေရွ႕ေတြမွာ ေဈးအိမ္သာေတြမွာ အေပ်ာ္တမ္း ေၾကျငာေပးမယ္ေလ….”“ ေတာက္….. ယုတ္မာလိုက္တာ… ငရဲ ရယ္….”
“နင့္ဖက္က ၾကည့္ေတာ့ လူယုတ္မာ.. ငါ့ဖက္ကၾကည့္ေတာ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ေပါ့ ေႂကြရယ္….”ေႂကြက ခံျပင္းနာက်င္လြန္းေသာ အၾကည့္ႏွင့္ ငရဲကို ၾကည့္၏။ ကုကၠိဳေတာ ဆိုတဲ့ ေက်းေတာက ေရာက္လာစက ရဲေဇာ္ကို ေႂကြ အထင္ႀကီး ေလးစားခဲ့မိသည္။ မေလးႏွင့္ အိမ္ေထာင္က်သြားသည့္အခါတြင္မွာပင္ ေႂကြ မနာလိုစိတ္ကေလး ေမြးခဲ့မိေသးသည္။ခုေတာ့ ရဲေဇာ္သည္ ကာမဓါးျပ… ကာမေမွာင္ခိုသမား…။“ နင္… ငါ့ဆီက ကာမပဲရမယ္.. ငရဲ… သိလား..၊ စစ္မွန္တဲ့ အခ်စ္ေတာ့ ရလိမ့္မယ္ မထင္နဲ႔… ”“ ဟား..ဟား… ေသစမ္းပါေႂကြရယ္.. အဲဒါ ျပဇာတ္ေတြ ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက စကားေတြ ..ဒီမွာ လက္ခုတ္တီးမဲ့ ကေလးေတြလဲ မရွိဘူး… ဟား..ဟား….ဟား……”ရဲေဇာ္ .. ရဲတင္းလြန္းစြာ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ရယ္သည္။ ေႂကြပင္ အံ့ၾသ တုန္လႈပ္သြားပါသည္။“
နင့္ အသံျပဲႀကီးနဲ႔ စြတ္ရီမေနနဲ႔… ၾကက္သေရမဲ့တယ္.. ဟဲ့ သိလား..”“ အိုး…ဟိုး ဟိုး… ေႂကြရယ္… ရီတာေတာင္မွ ပါမစ္ယူရအုံးမွာလား.. ဟားဟား…ဟား..”ငရဲ ေျပာေျပာဆိုဆို ေႂကြ႕ကိုယ္လုံးေလးကို ကုတင္ေပၚသို႔ ဖက္၍ လွဲခ်လိုက္သည္။ ထမီ မရွိေသာ ေႂကြ႕ အဖုတ္ေလးမွာ ျပဲခနဲ ဟသြားေလသည္။ ထိုအခါ အဝတ္မဲ့ေသာ ေအာက္ပိုင္းႏွစ္ခုက ေႏြးေထြးႏူးညံ့စြာ ပူးကပ္မိသြားၾကသည္။ ေႂကြ႕တစ္ကိုယ္လုံး သိမ့္ခနဲ ခါရမ္းသြားသည္။“ အင့္…ဟင္း…ဟင္း… အင္း…….အ…….အ……..”ေလးလံေသာ ငရဲ၏ ရင္ဘတ္ႀကီးကို အားကုန္တြန္းထားရ၏။ လက္ေမာင္းအိုးေလးမ်ား ေညာင္းညာလာသည္အထိ… တြန္းေထာက္ထားရသျဖင့္ ဆတ္ဆတ္တုံလာသည္။“ လႊြတ္….လႊတ္….ေခြးမ်ိဳး.. လူယုတ္မာ….”ေႂကြက လႈပ္ရွား႐ုန္းကန္ရင္း ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းကို ပူးကပ္လိမ္က်စ္ထားသည္။
အဖုတ္ေဖာင္းေဖာင္းေလးက ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားအတြင္းသို႔ ငုတ္လၽွိုးပုန္းကြယ္ေနၿပီး ဆီးခုံေလးမွာ တင္းေမာက္မာေက်ာလာသည္။ ေစာက္ေမႊးမဲမဲေလးမ်ားက ေႂကြ႕အဖုတ္ေလးကို ဖုံးကြယ္ဝွက္သိုေပးရန္ အလွမ္းကြာလြန္းေနျပန္၏။“ေပါင္ကားေပးစမ္းပါ… ေႂကြရယ္.. ျမန္ျမန္…”“ ဟင့္အင္း….ဟင့္အင္း… ဟင့္..အင္း………”“ ေတာက္… ငါ ေဒါသျဖစ္ေအာင္ မလုပ္စမ္းနဲ႔ …ေႂကြ……”“ အို……မရ ဘူး… မရဘူး………”ငရဲ မ်က္ႏွာႀကီးက အဆီျပန္တင္းမာလာသည္။ မ်က္လုံးအစုံက မီးက်ည္ခဲမ်ားလို ရဲရဲေတာက္ေန၏။ ငရဲ အသက္ရႉသံႀကီးက ေလျပင္းမုန္တိုင္း က်လာသံမ်ိဳးႏွယ္ ျပင္းထန္လြန္းလွသည္။“ ျဖန္း……ျဖန္း……….”“ အေမ့………”ေႂကြ .. ေမၽွာ္လင့္မထားေသာ အရက္စက္ဆုံး အျပဳအမူကို ငရဲ ျပဳမူလိုက္ေလသည္။ ေႂကြ႕ပါးႏွစ္ဖက္သည္ ပူခနဲ ျဖင္းခနဲ ..ျဖစ္သြားသည္။
“ ေပါင္ျဖဲစမ္း…. ေစာက္ကန္းမ…..”“ အဟင့္…..ဟင့္… အိ…အိ…….ဟီး…..အီး…..”ေႂကြ ရွိုက္၍ ရွိုက္၍ ငိုရင္း ငရဲကို ရြံရွာမုန္းတီးသြားသည္။ ငရဲက အတင္းအဓမၼ ကိုင္ျဖဲေနေသာ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို တင္းတင္းေလး လိမ္ထားရာမွ အားမတန္ မာန္ေလၽွာ့ကာ ေလ်ာ့ေပးလိုက္ရသည္။ထိုအခါ ေႂကြ၏ ေျဖာင့္စင္းႀကီးမားေသာ ေပါင္ႀကီးႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲယူကာ မ တင္ပစ္လိုက္သည္။ ေႂကြက ပက္လက္ကေလး အေနအထားႏွင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္ကို ပခုံးႏွင့္ ထိလုနီးပါး ေျမႇာက္ေပးလိုက္ရသည္။“ ဟင့္……အဟင့္…. အင့္…. ဟင့္…ဟင့္……..”“ ဟား… ေႂကြရယ္… နင့္အဖုတ္ႀကီးက အယ္ေနတာပါပဲလား..ဟာ… နင့္အစ္မထက္ေတာင္ မွ ႀကီးေသးတယ္…ဟာ……”ေႂကြ… မၾကားလို..။ မ်က္ေစ့ကေလးကို တင္းတင္းႀကီးပိတ္ခါ မ်က္ရည္မ်ား လိမ့္၍လိမ့္၍ ဆင္းလာေအာင္ပင္ ငိုခ်လိုက္မိေပသည္။
ငရဲကမူ လုံးပတ္ေလးလက္မေက်ာ္ေက်ာ္ခန႔္ရွိေသာ သူ႔လက္နက္ႀကီးျဖင့္ ေႂကြ၏ ေစာက္ဖုတ္ ခံတပ္ေလးကို ပစ္ခတ္ရန္ အနီးကပ္ ခ်ိန္ရြယ္လို႔ေနေပသည္။ေႂကြ.. ငရဲ လီးႀကီးကို ျမင္ဖူးသည္။ မေလးႏွင့္ မဂၤလာဦးည လိုးေနၾကစဥ္က ေႂကြ ခေလးဆန္စြာ ေခ်ာင္းၾကည့္ဖူးသည္ေလ..။ဘုဆတ္ဆတ္ တစ္ခ်က္ေျပာရင္း ရဲေဇာ္ကို လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ခပ္သြက္သြက္ ထြက္လာခဲ့၏။ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ .. ရင္ထဲက တလွပ္လွပ္ ျဖစ္သြားေလသည္။ ေႂကြ႕ခဲအိုျဖစ္ေသာ ရဲေဇာ္မွာ ေႂကြတို႔အိမ္၌ ဒရိုင္ဘာလုပ္ရင္းျဖင့္ ေႂကြ႕အစ္မ မေလးႏွင့္ ညားခဲ့ရသူ ျဖစ္သည္။တစ္ခါက ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ ေႂကြ႕ကိုျဖဳတ္ရန္ ေစာက္ဖုတ္ႏွိုက္ခဲ့ေသးေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ၾက..။
ထိုစဥ္မွ ယေန႔တိုင္လည္း ေႂကြႏွင့္ငရဲတို႔ မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္ျဖစ္ခဲ့ၾက..။အစ္မျဖစ္သူ မေလး…တစ္ေယာက္ ဖ်တ္ဖ်တ္လူးကာ ႐ုန္းကန္ေနပုံကို ေတြ႕ရ၍ ငရဲကို ႀကိမ္ဆဲမိခဲ့ေသး၏။ ထိုစဥ္က ေႂကြသည္ ငရဲ၏ ႀကီးမားတုတ္ခိုင္ ရွည္လ်ားေျပာင္တင္းေနေသာ လီးႀကီးျဖင့္ အလိုးခံၾကည့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးေလသည္။ယခု ငရဲက အနိုင္အထက္ သူ႔ဟာႀကီးကို ထိုးသြင္းလိုးေဆာင့္ရန္ ႀကံစည္လာေသာအခါ ေႂကြ ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္း ထေအာင္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားလာရသည္။ငရဲက ေႂကြ႕အဖုတ္ေလးကို တရြရြပြတ္ေပးၿပီးမွ ရွည္လ်ားေသာ သူ႔လီးႀကီးကို အဖုတ္ဝေလးသို႔ ေတ့လိုက္သည္။“ အ…..အ ေမ့……………”ေႏြးခနဲ ဒစ္ႀကီးက ေစာက္ေခါင္းဝထဲသို႔ ကၽြံဝင္သြား၏။ ေႂကြ လန႔္ၿပီး ေအာ္လိုက္သည္။
ငရဲ၏ ဒစ္ျပဲႀကီးက ေႂကြ႕အေပါက္ဝေလး၌ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီး ျဖစ္ေန၏။“ နင္… ညႇစ္ထားသလား… ေႂကြ…”တင္းေနေသာ ေစာက္ပတ္အဝကို ၾကည့္၍ ငရဲက မေက်မနပ္ျဖင့္ ေႂကြ႕ကို လွမ္းေမးလိုက္သည္။ ေႂကြက ပါးစပ္ျဖင့္ မေျဖ..။ ငိုရွိုက္ရင္းျဖင့္ ေခါင္းကို ခါရမ္းျပမိရွာသည္။“ ေအး… နင္ပဲ ..နာမွာ… ကဲဟာ……”“ ႁဗြတ္…ဘြပ္……စြပ္………..”“ အား…..နာ တယ္…..နာ တယ္…….”လႊတ္ခနဲ ေအာ္မိၿပီးမွ ပါးစပ္ကို အတင္းေစ့ပိတ္၏။ ေယာက္်ားတို႔၏ ကာမအရသာက လီးဖ်ား၌သာ ရွိ၏။ မိန္းမတို႔၏ ေထာင္ေသာင္းမကေသာ ကာမအေၾကာစုံက ေစာက္ေခါင္းထဲ၌ စုေဝးေနၾကေပရာ….။ငရဲ၏ ျပည့္အင့္ႀကီးမားေသာ လီးႀကီး ထိုးသြင္းျခင္းခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ ေႂကြ႕ခႏၶာကိုယ္မွ အေပါက္ကေလး တစ္ေပါက္ထဲသို႔ ကာမဓါတ္အား လၽွပ္စစ္ႀကိဳးႀကီး သြယ္သြင္းလိုက္သလို ဖိန႔္ဖိ္န႔္တုံသြားရ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ .. ေႂကြ မသိလို္က္မီ.. ေႂကြ႕လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က ငရဲခါးကို တင္းတင္းႀကီး ဆြဲယူၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ေျခဖဝါးႏွစ္ဖက္က ကုတင္ေမႊ႕ရာဖ်င္ကို ေထာက္ၿပီး တစ္ေပခန႔္ ႂကြတက္သြားသည္အထိ ေကာ့ေထာင္သြား၏။“ လိမၼာလိုက္တဲ့ ေႂကြရယ္… ဟဲဟဲ…”“ ရွင္…. လိုးမွာသာ ျမန္ျမန္လိုး ပါ….”“ လိုးမွာပါ… ေႂကြ… လိုးမွာပါ…မင္းအဖုတ္ေလး ထပ္ကြဲ ထပ္ေယာင္ေအာင္ကို လိုးမွာ…”“ ႁပြတ္….ဖြတ္…….ဘြပ္…..ႁပြတ္….ဖြတ္…..ဖတ္….”“ အ…….အမေလး ေလး… အား…..ကၽြတ္ ကၽြတ္….”တကယ္လိုးၿပီ ဆိုေတာ့လည္း ေႂကြခမ်ာ လူးေနေအာင္ ခံစားရရွာျပန္သည္။“ အမေလး…. အေမ…အေမေရ…..အ…..အ………….”“ ႁပြတ္….. ဖြတ္……ဘြပ္.ဘြပ္…”ေစာက္ရည္မ်ားက စိုရႊဲစိမ့္ယိုက်လာသည္။“ အင္း…အင္း………..အင့္…အ…….အိ……”ငရဲ ခါးသန္သည္။
အေဆာင့္ၾကမ္းသည္။ အေဆာင့္ၾကမ္းသေလာက္ အလိုးကလည္း ရက္စက္ပိုင္နိုင္လြန္းသည္။ သူ၏ ဘဂၤလားလီးႀကီးကို ေဘးသို႔ေကာ္၍ ထိုးသြင္းထည့္လိုက္တိုင္း ေႂကြ႕ခမ်ာ ထြန႔္ထြန႔္လူးေနရ၏။“ ဘြပ္…စြပ္…..ႁပြတ္…..ဖြတ္……ဖတ္…ဖတ္…….”“ အေမ့… အ…….အေမေရ… အ…. အေမရယ္… အ…သမီး အျဖစ္ကို ၾကည့္လွည့္ပါအုံး… အေမရယ္….အ……….”ေႂကြ ေအာ္မိေအာ္ရာေတြ လႊတ္ေအာ္ရင္း ငရဲ၏ လည္ပင္းကို တေတာင္ဆစ္ေကြးႏွင့္ တအားညႇစ္ဖက္ထားမိရွာသည္။ လွိုက္ခနဲ သဲခနဲ ခံစားေနရေသာ ခံစားမႈက ဘိုဘိုႏွင့္ လိုးတုန္းကႏွင့္ ဘာမၽွမဆိုင္… ခံလို႔ေကာင္းလြန္းလွသည္။“ အား….အဲဒီတစ္ခ်က္ အေတာ္ ထိတယ္…ကြယ္..ကၽြတ္ကၽြတ္…..”“ ေစာက္ေခါင္းထဲကလား…ေႂကြ…”“ အင္း..အား………. ကၽြတ္…ကၽြတ္..ကၽြတ္……”ေႂကြ ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပရင္း ရႈံ႔မဲ့သြားရွာသည္။
ငရဲက ေႂကြ႕နို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ပိုင္ပိုင္ႀကီး ကိုင္ဆြဲကာ အခ်က္ႏွစ္ဆယ္ခန႔္ အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္လိုးလိုက္ေသာအခါတြင္ကား ေႂကြ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ သဘာဝသုတ္ရည္မ်ား အလိုအေလ်ာက္ ပန္းထြက္လာကုန္ေလသည္။“ အေရေတြ ထြက္ ကုန္ၿပီ…. ”ေႂကြက သူ႔နားဝသို႔ ကပ္၍ တိုးတိုးေလး ေျပာလိုက္၏။“ ကိုယ့္အေရေတြလဲ ထြက္ကုန္ၿပီ…အ.အ………”သူက စကားေျပာရင္း ဖင္ႀကီးကို ေျမႇာက္ခါ ေျမႇာက္ခါ သြက္သြက္ႀကီး ေဆာင့္လိုးလိုက္ေလသည္။ ေႂကြ႕ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ တဘြတ္ဘြတ္ တဖြတ္ဖြတ္ အသံမ်ားထြက္ကာ ေစာက္ေရမ်ားျဖင့္ စိုရႊဲေပက်ံကုန္သည္။“ ေမာလိုက္တာ…ဟယ္……”“ ေနာက္တစ္မ်ိဳး ..လိုးရေအာင္ေလ…”“ ေတာ္ၿပီ…ဟာ……..ေမာ တယ္….”“ ကုန္းေပးစမ္းပါ ဟာ…နင္ကလဲ…”“ ေခြးလိုး လိုးအုန္းမလို႔လား… ငရဲ ရယ္…”“ ဒီတစ္ခါတဲပါ… ေႂကြရဲ့……”“ နင္…. ငါ့ဆို သိပ္နိုင္တာပဲ…ဟယ္….”ေႂကြက ညည္းညည္းညဴညဴေလး ေျပာရင္း ကုတင္ေလးေပၚ၌ ေလးဘက္ေထာက္ေလး ကုန္းေပးလိုက္သည္။
ဖူးႂကြနီရဲ ေယာင္ကိုင္းေနေသာ ေႂကြ႕အဖုတ္ေလးက အလိုးရက္စက္ေသာ ငရဲ၏ ဘဂၤလားလီးႀကီးကို ဖင္ႏွစ္ျခမ္းၾကားမွ ျပဴးျပဴးေလး ထြက္ေမၽွာ္ေနရွာသည္ကို ေက်နပ္ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ ေတြ႕လိုက္ရေသာအခါတြင္ေတာ့…ငရဲ၏ လီးႀကီးမဟာမွာ … ထိန္းခနဲ… ေထာင္းခနဲ ႀကိဳးမ်ားျပတ္ထြက္ကုန္ေအာင္ ႐ုန္းကန္ေနေသာ ႏြားသိုးႀကီးအလား ကုန္းကန္ထႂကြလာျပန္ေလသတည္း…။Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxၿပီးပါၿပီ..။
No comments:
Post a Comment